Goran Bregović in concert

Goran Bregović (rechts op de foto) is componist, bandleider, gitarist en zanger. Bregović komt niet uit Novi Sad (zoals Đorđe Balasević, waarover later) en zelfs niet uit Servië (hij is geboren in Sarajevo). Toch kan hij in mijn blog niet ontbreken. Bregović is met zijn band één van de meest vooraanstaande vertegenwoordigers van de zogenaamde Balkan Brass. Volgens sommigen wordt tijdens het jaarlijkse koperblazerfestival in het dorpje Guča met Balkan Brass de ziel van Servië blootgelegd.

Maar Bregović is niet alleen bandleider van een ‘zigeunerblaasorkestje’. Hij componeerde muziek voor een aantal films waaronder Underground van Emir Kusturica (met het bekende Kalashnikov) en La reine Margot van Patrice Chéreau. Zijn muziek is ook te horen in de film Borat. Vijfentwintig CD’s heeft hij al op zijn naam staan. Onder andere met de rockgroep waarmee hij beroemd werd: Bijelo dugme. De afgelopen jaren maakte hij muziekopnamen met Griekse, Turkse en Poolse zangers. En o ja, hij schreef Ovo je Balkan (‘Dit is de Balkan’) dat in 2010 tijdens het Eurovisiesongfestival in Oslo voor Servië werd vertolkt door Milan Stanković.

Vorig jaar september trad het Goran Bregović Wedding and Funeral Orchestra op in de Grote Kerk in Den Haag. Een bijzonder orkest: vier strijkers (violen en een cello), zes zangers van een Orthodox mannenkoor uit Belgrado (in stemmig zwart), vijf koperblazers (trompetten, hoorns, saxofoon), twee Bulgaarse zangeressen (in traditionele klederdracht), en een jongeman die niet alleen de grote drum (de traditionele Goc) en soms de accordeon bespeelde, maar ook veel van de vocale partijen voor zijn rekening nam (zijn naam is Alen Ademović). Stuk voor stuk fantastische muzikanten. Goran zelf, gekleed in een wit pak met rode schoenen, bespeelde zijn blauwe elektrische gitaar en ondersteunde het orkest vocaal. En daarmee bedoel ik niet alleen dat hij zong, maar vooral dat hij zijn orkest aanvuurde en opzweepte met perfect getimede rauwe kreten. Het repertoire die avond bestond uit swingende Balkan Brass, waarbij (bijna) iedereen uitzinnig stond te dansen in de kerk, en rustiger religieus aandoende muziekstukken, waarbij het koor en de strijkers de hoofdrol opeisten.

Het bijwonen van een optreden van Bregović en zijn orkest kan ik iedereen van harte aanbevelen. Het is echt een feest. Maar als je de gelegenheid niet krijgt, en je hebt ook geen geld genoeg om Gorans Wedding and Funeral Orchestra in te huren, beluister dan zijn laatste CD Alkohol. Deze live CD heeft als ondertitel Šljivovica & Champagne. Daarmee verwijst Goran enerzijds naar Balkan Brass (Šljivovica) en anderzijds naar meer westers klinkende composities (Champagne). Zijn Haagse concert maakte deze scheiding waar. Op Alkohol wordt volgens mij alleen maar goede Šljivovica geschonken.