6 februari 2011

Het einde van de wereld

Niet ver van Novi Sad, ten noorden van de Donau, ligt een prachtig natuurgebied: Arkanj. Je kan er met de auto komen door op de rijksweg naar Belgrado de afslag Kovilj te nemen (wel even de mooie gelijknamige kloosterkerk bezichtigen) en dan richting Donau te rijden. Na een mooie rit door het vruchtbare en groene landschap van Vojvodina eindigt de weg tussen de moerbeibomen bij ‘Het einde van de wereld’: een vrolijk beschilderd visrestaurant (čarda).

Bij ‘Na kraj sveta’ serveren ze verse riviervis: meerval, karper, brasem, snoek, enz. In de soep, een stoofpot of gegrild. Boven een houtvuur, want elektriciteit is er niet. Maar beroemd is het restaurant wel. Kunstenaars, schrijvers, acteurs en regisseurs zijn vaak geziene gasten. Maar ook zakenmensen, politici en diplomaten uit binnen- en buitenland schijnen hier te komen. Vissers en jagers. En ‘gewone mensen’. Kijk maar eens op Facebook onder ‘arkanj - čarda nakraj sveta’. Het restaurant was gesloten toen wij daar begin mei waren. Jammer. Uit eigen ervaring weet ik in ieder geval dat de lokale wijn die ze schenken (uit het district Srem met het label ‘Do Kraja Sveta’) voortreffelijk is.


‘Het einde van de wereld’ kan ook het begin zijn van een boottocht – je kan hier een roeiboot huren – door het waterrijke natuurgebied: meren en riviertjes, eilanden en moerassen, bossen en weilanden. Hier leven behalve zoetwatervissen en een grote verscheidenheid aan vogels, ook wilde paarden en het wollige Mangulica varken (een lekkernij volgens de kenners).

Toen wij hier waren ‘sneeuwde’ het witte pluis. Als je de openingsscène van de film ‘Amarcord’ van Federico Fellini hebt gezien weet je wat ik bedoel. De inwoners van de stad van zijn jeugd verwelkomen de ‘manine’ omdat dat betekent dat de winter voorbij is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten